Allison Espinosa was de eerste Care Pro die we in dienst namen in ons kantoor in Dallas. Zodra je haar ontmoet, weet je waarom. Het is niet alleen haar 13 jaar professionele zorgervaring, het is de manier waarop ze om haar geeft die haar speciaal maakt. Omdat iedereen die Allison ontmoet een vriend wordt, is ze Alli voor ons – en voor al haar Nano-klanten. We zijn zo blij dat ze in ons zorgteam zit.
1. Is er iets in uw familie of achtergrond waardoor u bijzonder gepassioneerd bent over de zorg voor anderen?
Absoluut. Mijn jongere zus werd voor het eerst geopereerd toen ze een paar minuten oud was – ze heeft er tot nu toe 69 gehad. Toen ik klein was, dacht ik dat alle gezinnen weken in het ziekenhuis doorbrachten. Ik was altijd in de buurt van artsen, verpleegkundigen en patiënten. Dat was mijn normaal. Mijn overgrootmoeder, die Alzheimer had, trok in bij mijn gezin. Haar gezelschap houden was mijn taak. Ik was zo opgewonden toen ze me leerde aardappelen te schillen. Tot op de dag van vandaag komt er elke keer dat ik een aardappel vasthoud een glimlach van overgrootmoeder door. Mijn ouders waren Nano bij mij toen ze naar een tehuis moest. Oma is ziek en we kunnen niet meer voor haar zorgen, zeiden ze. Ik wist dat het tijd was. Zelfs op 6-jarige leeftijd.
2. Hoe ben je mantelzorger geworden?
Toen ik voortijdig beviel, had mijn bevallings- en bevallingsverpleegster Rachel ongelooflijk veel geduld en zorgde ze zo geweldig goed voor me. Ze was ook zwanger en uitgerekend op dezelfde tijd als ik. Mijn engelendochter overleefde het niet, maar soms denk ik dat de reden dat mijn baby bij mij was, was om me mijn richting in het leven te laten zien – om er te zijn en voor anderen te zorgen zoals Rachel voor mij had. Rachel kreeg haar baby en we zijn meer dan tien jaar later nog steeds vrienden. Ik denk dat ik twee grote invloeden had die mijn lot bepaalden. Misschien was het verliezen van mijn baby op een bepaalde manier bedoeld om me empathie te leren en me te leiden om mensen te helpen.
3. Waarom heb je voor Nano gekozen?
Ik zag de app en was meteen enthousiast. Ik had in veel instellingen gewerkt, maar er waren veel beperkingen in verpleeginrichtingen. Je kunt niet echt genieten van het zijn met mensen. Het is te hectisch en te veel mensen schreeuwen om je. Ik besloot dat ik terug wilde naar de thuiszorg en ik ontmoette Kathryn, die het kantoor in Dallas runt. Bij andere banen hadden we altijd lichamen nodig om plekken op te vullen. Ze was niet op zoek naar mensen om plekken te vullen – ze was op zoek naar mensen die graag voor anderen zorgen.
4. Wat vind je het leukst aan het zijn van een professionele verzorger?
Klinkt cliché, maar ik geniet van het verschil dat ik kan maken in iemands leven. Wanneer gezinnen verzorgers worden, houden ze op gezinsleden te zijn. Mannen houden op echtgenoten te zijn, vrouwen houden op echtgenotes te zijn. Als ik binnenkom en voor de taken zorg die niemand wil doen, laat ik de ander weer een echtgenoot of een kind zijn. Ik mag familieleden teruggeven aan hun families. Dat geeft me een heel goed gevoel.
5. Wat is je grootste uitdaging in dit werk?
Ik neem het allemaal rustig aan. Mijn ervaring neemt het grootste deel van de tijd over zonder dat ik erover nadenk. Zoals reflexen. Het enige dat ik echt kan zeggen dat me stoort, is wanneer iemand aan een persoon met Alzheimer vraagt: Waarom begrijp je het niet? Of ik heb je dit net een uur geleden verteld. Mensen die niet empathisch zijn voor andermans kwelling is moeilijk voor mij om naar te kijken.
6. Wat is het geheim van een goede relatie tussen een zorgverlener en een cliënt?
Volledige eerlijkheid. En dat bouwt wederzijds respect op. Niemand wil iemand in huis die nep is. Als een Care Pro niet houdt van wat ze doen, kan de cliënt dat voelen. Ze willen iemand die naar waarheid kan praten over wat er aan de hand is en die hen als echte mensen behandelt.
7. Deel je een lonend moment met ons als Care Pro?
Onlangs werkte ik hard om een bedlegerige man schoon te krijgen. Het duurde een goed uur. Ik was echt aan het worstelen en zweten, en hij was ongemakkelijk. Ik was met hem aan het praten en probeerde hem op zijn gemak te stellen, maar hij zei geen woord. Toen ik klaar was, keek hij me aan en zei zachtjes: Dank je. En ik herinner me dat ik me zo goed voelde om hem te helpen. Die twee woorden maakten dat allemaal de moeite waard. Alle zorgverleners hebben zo’n kleine momentjes en ze voeden je ziel.
8. Wat doe je graag buiten je werk?
Altijd, altijd, altijd in de sportschool. Ik rijd wedstrijden met hindernissen. Brei. Haak. Breng tijd door met mijn kleine meid en mijn vrienden. Slaap soms.
9. Noem één ding over jou waardoor mensen WOW zeggen!
De meeste mensen weten niet dat ik echt goed ben met pijl en boog. Ze stellen zich niet voor dat ik rond een samengestelde kruisboog sjouw, maar ik ben een behoorlijk ongelooflijke schot. Ik ga naar de schietbaan en schiet pijl na pijl. Het helpt me te ontspannen en me te concentreren. Bijna meditatief.
10. Wat verzamel je?
Eenvoudig. Koffie mokken. Ik ben dol op koffiemokken. Als mijn vrienden reizen, brengen ze me er altijd een terug waarvan ze denken dat ik die leuk zou vinden. De enige regel is dat je er echt moet zijn geweest, niet alleen op doorreis. Ik heb er tot nu toe ongeveer 150. Nu ken je mijn zwakte. ☺
